فاطمیه

وای مادر واویلا (۳)

مادرم ای کوه غم ها مظلومه ی عالم زهرا
چرا خموشی از آوا
ای جان عالم قربانت رخ مپوشان از طفلانت
از چه میبندی چشمانت
رخ مپوشان از طفلانو

از بابا که یار و محرم توست
من آگاهم که بابا هم
شمع سوزان درد و غم توست

واویلا مادر واویلا (۳)

ای مجروح محزون مادر جان من برخیز از بستر
مگو حرف از رفتن دیگر

از حال و روزت دلگیرم مثل بابا سر به زیرم
شانه از دستت می گیرم
من میدانم که دست تو
ای مادر دیگر از کار افتاده

دعایی کن بر شفایت جانمازت را کردم آماده
واویلا مادر واویلا (۳)

آرزوم اینه به روز از این قفس پر بزنم (۲)
پیش بابا برم و به محسنم سر بزنم (۲)

آرزوم اینه به روز کنار محسن بشینم
از بهار صورتش دلم میخواد گل بچینم

آرزوم اینه یه روز سفر از این خونه کنم
وقت رفتن موهای زینبمو شونه کنم

علی میگه شفا تویی من میگم رفتنی ام
علی میگه دوا تویی من میگم درد دارم
من میگم میخوام برم علی میگه پیشم بمون
ای قناری بمون و تو این قفس برام بخون

مه افسرده منم کوثر رنجیده منم
گلی که تو کوچه ی مدینه پژمرده منم

یا فاطمه یا فاطمه…

یه روز یه باغبونی
یه مرد آسمونی
نهالی کاشت میونه
باغچه ی مهربونی (۲)

میگفت سفر که رفتم یه روز و روزگاری
این بوته ی یاس من
میمونه یادگاری (۲)

هر روز غروب عطر یاس
تو کوچه ها می پیچید
میونه کوچه باغ ها
بوی خدا می پیچید (۲)

اونایی که نداشتن از خوبی ها نشونه
دیدن که خوبی یاس (۲)
باعث زشتیشونه

عابرهای بی احساس پا گذاشتن روی یاس
ساقه هاشو شکستن
آدم های ناسپاس (۲)

یه باغبونه دیگه شبونه یاس برداشت
پنهون از نامحرما
تو باغ دیگه ای کاشت (۲)

هزار ساله کوچه ها پر میشه از عطر یاس
اما مکان اون گل
مونده هنوز ناشناس (۲)